اضطراب چیست؟ از علائم تا درمان انواع اضطراب

مقدمه و شناخت بیماری

اضطراب چیست؟

اضطراب؛ احساس ترس، وحشت و نگرانی است. ممکن است با تعریق، احساس بی‌قراری، تنش و افزایش ضربان قلب همراه شود.

اضطراب می‌تواند یک واکنش طبیعی به شرایط استرس‌زا باشد. به عنوان مثال، ممکن است هنگام مواجهه با یک مشکل ناگهانی در محل کار، قبل از امتحان یا قبل از گرفتن یک تصمیم مهم، احساس اضطراب کنید.

در واقع اضطراب به شما در مقابله با چنین وضعیت‌های نگران کننده‌ای کمک می‌کند. اضطراب به شما انرژی بیشتری می‌دهد یا تمرکز شما را بالا می‌برد. اما برای افرادی که اختلالات اضطرابی دارند، این ترس موقتی نیست و می‌تواند طاقت‌فرسا باشد.

اختلالات اضطرابی چیست؟

اگر اضطرابی دارید که از بین نمی‌رود و با گذشت زمان بدتر شود دچار یک اختلال اضطرابی شده‌اید. علائم اختلالات اضطرابی می‌توانند در فعالیت‌های روزانه مانند عملکرد شغلی، تکالیف مدرسه و روابط مشکلات جدی ایجاد کنند.

متن انگلیسی:

According to the Anxiety and Depression Association of America (ADAA), around 40 million people in the United States have an anxiety disorder. It is the most common type of mental    illness in the country. However, only 36.9% of people with an anxiety disorder receive treatment

ترجمه متن:

طبق گفته انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) حدود 40 میلیون نفر در ایالات متحده اختلال اضطراب دارند. این شایع‌ترین نوع بیماری اعصاب و روان در کشور آمریکاست. با این حال، تنها ۳۶.۹ ٪ از افراد مبتلا به اختلال اضطراب، تحت درمان قرار می‌گیرند. (source)

مهم است بدانید که اضطراب با ترس یکسان نیست، اما اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. اضطراب یک پاسخ به اتفاقی در آینده‌ای نامشخص و طولانی‌مدت در نظر گرفته می‌شود که معمولا علت آن نیز مشخص نیست، در حالی که ترس یک پاسخ مناسب، مربوط به اکنون و کوتاه‌مدت است آن هم به یک تهدید کاملاً قابل شناسایی و خاص.

 انواع اضطراب کدامند؟

طبق راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5) انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد که عبارتند از:

• اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

این وضعیت باعث ترس، نگرانی و احساس مداوم غرق شدن در مشکلات است. نگرانی بیش از حد، مکرر و غیرواقعی در مورد چیزهای روزمره، مانند مسئولیت‌های شغلی، سلامتی یا کارهای روزمره در این اختلال دیده می‌شود. عموما نگرانی مربوط به همه چیز است.

• آگورافوبیا

این وضعیت باعث ترس شدید از غرق شدن یا ناتوانی در فرار یا دریافت کمک می‌شود. افراد مبتلا به آگورافوبیا اغلب از مکان‌های جدید و موقعیت‌های ناآشنا، مانند مناطق بزرگ، باز یا فضاهای محصور، جمعیت و مکان‌های خارج از خانه خود دوری می‌کنند.

• اختلال هراس (پنیک)

این بیماری شامل حملات ترس یا هراس شدید غیرمنتظره متعدد است. یکی از ویژگی‌های اصلی این بیماری این است که حملات معمولاً بدون هشدار اتفاق می‌افتند و ناشی از عدم سلامت روان یا بیماری جسمی دیگری نیستند. برخی از افراد مبتلا به اختلال هراس، آگورافوبیا نیز دارند.

• فوبیاهای خاص

فوبیا زمانی است که چیزی (که در واقعیت ترسناک نیست)، باعث ‌شود شما احساس ترس یا اضطرابی شدید کنید که به طور مداوم و به طور چشمگیری زندگی شما را مختل می‌کند.

صدها نوع مختلف فوبیا وجود دارد و تقریباً برای همه آنها یک تشخیص وجود دارد: فوبیای خاص. فقط یک فوبیا، یعنی آگورافوبیا، یک تشخیص متمایز از فوبیای خاص است. برخی از شایع‌ترین فوبیاهای خاص، ترس از ارتفاع، ترس از پرواز، ترس از گربه، ترس از حشرات، ترس از پرندگان، ترس از خون و ترس از آب هستند.

• اختلال اضطراب اجتماعی

این وضعیت (که قبلاً به عنوان فوبیای اجتماعی شناخته می‌شد) زمانی اتفاق می‌افتد که شما ترس شدید و مداوم از قضاوت منفی یا برعکس، مورد توجه دیگران قرار گرفتن دارید. در این حالت اگر شما مجبور به سخنرانی یا صحبت در یک جمع باشید، علائم شدیدی از اضطراب را تجربه می‌کنید.

• اختلال اضطراب جدایی

این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که هنگام جدایی از یکی از عزیزان، مانند مراقب اصلی (عموما مادر)، احساس اضطراب بیش از حد می‌کنید. در حالی که اضطراب جدایی در نوزادان و کودکان نوپا یک مرحله طبیعی از رشد است، اختلال اضطراب جدایی می‌تواند کودکان بزرگتر وحتی بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.

• سکوت انتخابی

این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که شما در موقعیت‌های خاص به دلیل ترس یا اضطراب صحبت نمی‌کنید. این معمولاً در کودکان خردسال دیده می‌شود، اما نوجوانان و بزرگسالان هم به آن دچار می‌شوند.

گاهی سایر بیماری‌های روانی ویژگی‌های مشترکی با اختلالات اضطرابی دارند. این اختلالات شامل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال استرس حاد و اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) می‌شوند. اما انجمن روانپزشکی آمریکا آنها را به عنوان بیماری‌های مجزا (و نه اختلالات اضطرابی) طبقه‌بندی می‌کند.

اضطراب چقدر شایع است؟

متن انگلیسی:

Anxiety disorders are the world’s most common mental disorders, affecting 301 million people in 2019. More women are affected by anxiety disorders than men. Symptoms of anxiety often have onset during childhood or adolescence. Approximately 1 in 4 people with anxiety disorders receive treatment for this condition.

ترجمه متن:

اختلالات اضطرابی شایع‌ترین اختلالات اعصاب و روان در جهان هستند که در سال ۲۰۱۹، ۳۰۱ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار داده‌اند. زنان بیشتر از مردان تحت تاثیر اختلالات اضطرابی قرار می‌گیرند. علائم اضطراب اغلب در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شوند. تقریباً از هر ۴ نفر مبتلا به اختلالات اضطرابی، ۱ نفر تحت درمان قرار می‌گیرد. (source)

به طور خاص، تحقیقات آماری در ایالات متحده آمریکا، اینگونه می‌گویند:

• فوبیاهای خاص تا ۱۲٪ از جمعیت
• اختلال اضطراب اجتماعی حدود ۷٪ از جمعیت
• اختلال اضطراب فراگیر حدود ۳٪ از جمعیت
• آگورافوبیا تا ۱.۷٪ از جمعیت
• و اختلال اضطراب جدایی حدود ۴٪ از کودکان، ۱.۶٪ از نوجوانان و تا ۱.۹٪ از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
• سکوت انتخابی کمترین شیوع را در بین اختلالات اضطرابی دارد. این اختلال بین ۰.۴۷٪ تا ۰.۷۶٪ از جمعیت ایالات متحده را درگیر کرده است.

علائم و علت‌ها

علائم و نشانه‌های اضطراب چیست؟

علائم اختلالات اضطرابی بسته به نوع آن متفاوت است.

علائم روانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس وحشت، ترس، نگرانی و ناراحتی
• احساس بی‌قراری یا تحریک‌پذیری
• افکار وسواسی غیرقابل کنترل
• مشکل در تمرکز

علائم جسمی عموما شامل این فهرست است:

• بی‌قراری
• تپش قلب
• تنگی نفس
• تنش عضلانی
• دست‌های سرد یا عرق کرده
• خشکی دهان
• حالت تهوع
• بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در دست‌ها یا پاها
• مشکل در به خواب رفتن یا در خواب ماندن (بی‌خوابی)

و علائم رفتاری که با چنین مواردی دیده می‌شوند:

• عدم توانایی لذت بردن از اوقات فراغت
• مشکل در مراقبت از خود
• مشکل در ایجاد یا حفظ روابط
• نگرانی در مورد امتحان کردن چیزهای جدید
• اجتناب از مکان‌ها و موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شوند
• رفتارهای وسواسی، مانند چک کردن مداوم چیزها

علت اضطراب چیست؟

علل اختلال اضطراب پیچیده‌ است و می‌تواند شامل عوامل مختلفی باشد. موسسه Mind در بریتانیا، به چندین عامل روانشناختی به شرح زیر اشاره می‌کند:

• وضعیت فعلی

رویدادهای زندگی که باعث استرس مداوم می‌شوند، ممکن است در ایجاد اختلال اضطراب نقش داشته باشند. نمونه‌هایی از این موارد شامل مشکلات مالی، تحت فشار بودن در محل کار یا تجربه تبعیض است.

• آسیب‌های گذشته

رویدادهای آسیب‌زا، حوادثی هستند که باعث تهدید واقعی یا درک شده برای امنیت فرد می‌شوند. حتی اگر این رویدادها مدت‌ها پیش اتفاق افتاده باشند، هنوز هم می‌توانند سال‌ها بعد بر افراد تأثیر بگذارند.

• مصرف مواد

برخی از مواد، مانند داروهای محرک، می‌توانند باعث اضطراب شوند. سایر مواد هم ممکن است هنگام ترک فرد باعث اضطراب شوند.

• برخی بیماری های جسمانی یا روانی

احتمال بروز یا تشدید اضطراب با برخی بیماری های جسمی شدید، عدم تعادل هورمونی و یا سایر اختلالات اعصاب و روان مثل افسردگی وجود دارد. همچنین می‌تواند عارضه جانبی برخی داروها یا نتیجه درد طولانی مدت یا سایر علائم باشد.

• ژنتیک

اگرچه در خصوص تاثیر ژنتیک در این اختلالات اتفاق نظر وجود ندارد ولیکن طبق برخی منابع برخی افراد ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد اضطراب باشند.

عوارض اضطراب چیست؟ (کوتاه مدت، بلند مدت)

اگرچه اضطراب اثرات کوتاه‌مدت آشکاری بر بدن دارد، مانند افزایش ضربان قلب و بی‌قراری یا ناراحتی، اما اثرات بلندمدت و پیچیده آن نیاز به توجه بیشتری دارد. با گذشت زمان، قرار گرفتن در این حالت مداوم استرس بالا می‌تواند به انواع مشکلات سلامت جسمی منجر شود.

اثرات کوتاه‌مدت اضطراب بر بدن می‌تواند به سرعت رخ دهد زیرا پاسخ «جنگ یا گریز» بدن به دلیل تهدیدهای درک شده فعال می‌شود. این واکنش برای کمک به فرد در دفاع از خود در موقعیت‌های تهدیدآمیز طراحی شده است.

اثرات کوتاه‌مدت رایج اضطراب عبارتند از:

• افزایش ضربان قلب

اضطراب باعث آزاد شدن آدرنالین و کورتیزول می‌شود و این امر بدن را برای واکنش سریع در پاسخ به یک تهدید درک شده آماده می‌کند.

• تنفس سریع

تنفس سطحی و سریع از واکنش‌های رایج به اضطراب هستند، زیرا به اکسیژن‌رسانی سریع به عضلات و مغز کمک می‌کنند.

• تنش عضلانی

اضطراب همچنین می‌تواند باعث سفت شدن عضلات در آماده‌سازی برای عمل فیزیکی شود. این تنش می‌تواند به احساس سفتی، درد یا ناراحتی منجر شود.

• عرق کردن

اضطراب اغلب منجر به افزایش تعریق (عرق کردن) می‌شود زیرا بدن سعی می‌کند خود را خنک کند.

• گشاد شدن مردمک چشم

پاسخ طبیعی بدن به استرس همچنین شامل گشاد شدن مردمک چشم برای افزایش درک بصری است که به افزایش هوشیاری و آگاهی کمک می‌کند.

• تغییرات گوارشی

اضطراب می‌تواند تأثیر زیادی بر سیستم گوارش داشته باشد و منجر به علائمی مانند حالت تهوع، دل درد یا دل‌پیچه شود. در برخی موارد، ممکن است باعث احساس نیاز به دفع نیز شود.

• لرزش یا تکان

لرزش یا تکان عضلات ممکن است به دلیل افزایش پاسخ فیزیولوژیکی ناشی از اضطراب رخ دهد.

• سرگیجه یا سبکی سر

تغییرات در الگوهای تنفس و افزایش ضربان قلب گاهی اوقات می‌تواند منجر به احساس سرگیجه یا سبکی سر در طول دوره‌های اضطراب شود.

• اثرات شناختی

اضطراب می‌تواند بر عملکرد شناختی تأثیر بگذارد و منجر به افکار پریشان، مشکل در تمرکز و افزایش هوشیاری شود

• اختلالات خواب

اضطراب ممکن است در توانایی به خواب رفتن یا در خواب ماندن اختلال ایجاد کند و منجر به اختلالات کوتاه مدت در الگوهای خواب شود.

اثرات طولانی مدت اضطراب بر بدن

تجربه طولانی مدت استرس (اضطراب مزمن) می‌تواند به مشکلات مختلف سلامتی منجر شود از جمله:

• مشکلات قلبی عروقی

اضطراب مزمن ممکن است منجر به بیماری‌های قلبی عروقی یا بدتر شدن آنها شود؛ مانند فشار خون بالا یا انسداد رگ‌های خونی.

• سرکوب سیستم ایمنی

استرس و اضطراب مداوم می‌تواند عملکرد سیستم ایمنی را مهار کند و بدن را به مرور زمان مستعد ابتلا به عفونت‌ها و بیماری‌ها کند.

• اختلالات گوارشی

اضطراب اغلب منجر به مشکلات گوارشی یا تشدید آنها می‌شود؛ از جمله سوء هاضمه، سندرم روده تحریک‌پذیر و التهاب دستگاه گوارش.

• درد در عضلات و مفاصل

تنش مزمن عضلانی مرتبط با اضطراب می‌تواند منجر به فیبرومیالژیا(Fibromyalgia) (اختلالی با درد گسترده اسکلتی عضلانی)، سردرد و درد مداوم در عضلات شود.

• مشکلات تنفسی

اضطراب طولانی مدت می‌تواند باعث مشکلات تنفسی مانند آسم و تنگی نفس شود.

• اختلالات خواب

اختلالات خواب طولانی مدت، مانند بی‌خوابی یا الگوهای خواب نامنظم، اغلب ناشی از اضطراب مزمن هستند. در مقابل اضطراب هم در نتیجه خواب ناکافی یا نامناسب بدتر می‌شود.

• عدم تعادل هورمونی

استرس طولانی مدت می‌تواند تعادل هورمونی را به هم بزند، که می‌تواند بر سیستم غدد درون ریز تأثیر بگذارد. این ممکن است بر سلامت باروری زنان تاثیر بگذارد و منجر به چرخه‌های قاعدگی نامنظم شود.

• نوسانات وزن

اضطراب ممکن است در تغییرات الگوهای غذایی و اشتها نقش داشته باشد، که در نهایت ممکن است منجر به افزایش یا کاهش وزن شود.

• شرایط سلامت روان

احتمال شروع یا تشدید اختلال افسردگی، اختلال هراس و سایر اختلالات اضطرابی، همگی به طور قابل توجهی توسط اضطراب مزمن افزایش می‌یابند.

• زوال شناختی

علاوه بر اثرات جسمانی اضطراب می‌تواند عمیقاً بر عملکرد شناختی تأثیر بگذارد و منجر به علائم مختلفی شود که ممکن است زندگی روزمره را مختل کند. اضطراب طولانی مدت ممکن است منجر به عواقب نامطلوبی برای حافظه، تمرکز و تصمیم‌گیری، در میان سایر جنبه‌های عملکرد شناختی، شود.

این علائم به ناتوانی کلی در آرامش منجر می‌شود و اغلب باعث می‌شود افراد دائماً احساس تنش یا عصبی بودن کنند. اضطراب همچنین ممکن است به صورت احساس مداوم ترس یا ترس از عذاب قریب‌الوقوع بروز کند و بر توانایی فرد برای حضور در زمان حال و انجام فعالیت‌ها تأثیر بگذارد.

علاوه بر این، افرادی که از اضطراب رنج می‌برند ممکن است متوجه شوند که درک آنها از زمان تغییر می‌کند، احساس می‌کنند که دنیا در حال سرعت گرفتن یا کند شدن است. همچنین می‌تواند منجر به علائم اجتماعی مانند تصور فهمیدن افکار دیگران شود و مبتلا را به این باور برساند که حالت اضطراب آنها توسط دیگران قابل مشاهده و قضاوت است. این اغلب اضطراب را تشدید و چرخه‌ای از نگرانی و ناراحتی ایجاد می‌کند.

نگرانی مداوم ممکن است به نشخوار فکری تبدیل شود، جایی که فرد بارها و بارها به تجربیات بد فکر می‌کند یا در سناریوهای منفی غرق می‌شود.

آیا اضطراب خطرناک است؟

پاسخ مغز ما به اضطراب طبیعی، موقتا بدن را در حالت آماده باش قرار می‌دهد که این می‌تواند به فرد در مقابله با عامل ترس بسیار کمک کند. اما وقتی اضطراب مکرر می‌شود و متناسب با یک موقعیت نیست یا پس از پایان موقعیت ادامه می‌یابد، تبدیل به اختلال اضطرابی می‌شود.

در نهایت همه اختلالات اضطرابی بخاطر عوارض بلند مدت و آسیب‌های متعدد به ذهن و جسم، اگر درمان نشوند، برای سلامت فرد و اطرافیانش، خطرناک خواهند بود.

تشخیص و آزمایش‌ها

تشخیص اضطراب چگونه است؟

اگر شما یا اطرافیانتان علائم اختلال اضطراب را تجربه می‌کنید، باید به یک روانپزشک مراجعه کنید.

هیچ آزمایش خون یا اسکن تصویربرداری وجود ندارد که بتواند اختلالات اضطرابی را تشخیص دهد. اما روانپزشک شما ممکن است برخی از این آزمایش‌ها را برای رد کردن بیماری‌های جسمی که ممکن است باعث علائم شما شوند، مانند پرکاری تیروئید، انجام دهد. اگر علت جسمی زمینه‌ای وجود نداشته باشد، تشخیص با معیارهای مشخص که در نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی(DSM-5) آمده، انجام می‌شود.

در ادامه، این معیارهای اصلی را نوشته‌ایم:

1. اضطراب و نگرانی بیش از حد (انتظار همراه با تشویش)، که حداقل به مدت ۶ ماه، در بیشتر روزها، در مورد تعدادی از رویدادها یا فعالیت‌ها (مانند عملکرد شغلی یا تحصیلی) رخ می‌دهد.

2. فرد در کنترل نگرانی خود مشکل دارد.

3. اضطراب و نگرانی با سه یا بیشتر از شش علامت زیر مرتبط است (به طوری که حداقل برخی از علائم در ۶ ماه گذشته، روزهای بیشتری وجود داشته باشند):

•  بی‌قراری یا احساس آشفتگی یا عصبانیت
• خستگی زودهنگام
• مشکل در تمرکز یا خالی شدن ذهن
• تحریک‌پذیری
• تنش عضلانی
• اختلال خواب (مشکل در به خواب رفتن یا در خواب ماندن، یا خواب ناآرام و نامطلوب)

4. تمرکز اضطراب و نگرانی محدود به ویژگی‌های اختلال محور نیست (مثلاً اضطراب یا نگرانی مربوط به آلوده شدن (مانند اختلال وسواس فکری-عملی)، افزایش وزن (مانند بی‌اشتهایی عصبی) یا ابتلا به یک بیماری جدی (مانند خودبیمارانگاری) نیست و اضطراب و نگرانی منحصراً در طول اختلال استرس پس از سانحه رخ نمی‌دهد.

5. اضطراب، نگرانی یا علائم جسمی باعث پریشانی یا اختلال قابل توجه در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم می‌شود.

6. این اختلال ناشی از اثرات فیزیولوژیکی مستقیم یک ماده (مثلاً داروی مورد سوءمصرف، دارو) یا یک بیماری پزشکی عمومی (مثلاً پرکاری تیروئید) نیست و منحصراً در جریان یک اختلال خلقی، یک اختلال روان‌پریشی یا یک اختلال نافذ رشدی رخ نمی‌دهد.

درمان و دارو‌ها

راه‌های درمان اضطراب چیست؟ (دارویی و غیر دارویی)

چندین درمان مؤثر برای اختلالات اضطرابی وجود دارد. افرادی که علائم اضطراب دارند باید به دنبال مراقبت باشند.

مداخلات روانشناختی، درمان‌های ضروری برای اختلالات اضطرابی هستند و برای دریافت این درمان باید به روانشناسان حوزه اضطراب یا روان درمانگران این حوزه مراجعه کرد. این مداخلات می‌توانند به افراد کمک کنند تا روش‌های جدید تفکر، مقابله یا ارتباط با اضطراب خود، دیگران یا جهان را بیاموزند. درمانگران می‌توانند به افراد بیاموزند که چگونه با موقعیت‌ها، رویدادها، افراد یا مکان‌هایی که اضطراب آنها را تحریک می‌کنند، روبرو شوند.

مداخلات روانشناختی که بیشترین شواهد را برای درمان طیف وسیعی از اختلالات اضطرابی دارند، مبتنی بر اصول درمان شناختی-رفتاری هستند. این مداخلات شامل درمان مواجهه‌ای است که در طی آن افراد یاد می‌گیرند با ترس‌های خود روبرو شوند.

علاوه بر این، یادگیری مهارت‌های مدیریت استرس، مانند مهارت‌های آرامش و مهارت‌های ذهن آگاهی، می‌تواند به کاهش علائم اختلالات اضطرابی کمک کند.

درمان دارویی نیز در کنار روان درمانی برای کنترل شرایط حاد اضطرابی کمک کننده است. مثلا داروهای ضد افسردگی، مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نیز می‌توانند در درمان بزرگسالان مبتلا به اختلالات اضطرابی مفید باشند.

داروهای اضطراب کدامند؟

دارو می‌تواند بخشی از برنامه درمانی فرد دارای اختلال باشد. گزینه‌های رایج معمولا شامل موارد زیر است:

• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): مانند اس سیتالوپرام، پاروکستین یا سرترالین
• مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs): مانند دولوکستین و ونلافاکسین
• بنزودیازپین‌ها: گروهی از داروهای آرامبخش و خواب‌آور (برای استفاده کوتاه مدت توصیه می‌شوند)
• بوسپیرون: مشهورترین و رایج‌ترین داروی ضد اضطراب

اگر فرد با این داروها بهبود نیافت، پزشک اعصاب و روان ممکن است موارد زیر را در نظر بگیرد:

• داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای، مانند آمی تریپتیلین
• داروهای ضد سایکوز نسل دوم

بخاطر داشته باشید که مصرف دارو، مقدار مصرف و نحوه مصرف هر دارو، باید حتما به تجویز یک روانپزشک (پزشک متخصص اعصاب و روان) باشد.

پیش آگهی (چشم انداز) اختلال اضطراب چیست؟

به طور کلی، چشم انداز خوب است. مطالعات نشان می‌دهد که با درمان مناسب، ۷۰٪ یا بیشتر از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بهبود قابل توجهی را تجربه می‌کنند.

اختلالات اضطرابی در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به عوارض جدی شوند، از جمله:

• مشکل در موقعیت‌های اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی
• اختلالات مصرف مواد، از جمله اختلال مصرف الکل
• اختلال افسردگی اساسی
• خودکشی (در موارد اضطراب شدید)
• اضطراب مداوم همچنین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی مانند حمله قلبی را افزایش می‌دهد

به همین دلیل است که در صورت ابتلا به اختلال اضطراب، درخواست کمک بسیار مهم است. درمان مناسب موثر است و می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی، روابط و بهره‌وری شما کمک کند. همچنین می‌تواند از سلامت کلی شما پشتیبانی کند.

فاکتورهای خطر برای اضطراب چیست؟

اختلالات اضطرابی، مانند سایر بیماری‌های روانی، ناشی از تعامل پیچیده عوامل اجتماعی، روانی و بیولوژیکی است. هر کسی می‌تواند به اختلال اضطراب مبتلا شود، اما افرادی که مورد سوءاستفاده، فقدان‌های شدید یا سایر تجربیات نامطلوب قرار گرفته‌اند، بیشتر احتمال دارد که به آن مبتلا شوند.

اختلالات اضطرابی ارتباط نزدیکی با سلامت جسمی دارند و تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند. بسیاری از تأثیرات اضطراب (مانند تنش جسمی، بیش‌فعالی سیستم عصبی یا مصرف مضر الکل) همچنین از عوامل خطر شناخته شده برای بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی عروقی هستند. به نوبه خود، افراد مبتلا به این بیماری‌ها نیز ممکن است به دلیل مشکلات مرتبط با مدیریت شرایطشان، خود را در معرض اختلالات اضطرابی بیابند.

پیشگیری، مدیریت و کنترل

آیا می‌توان از اضطراب پیشگیری کرد؟

محققان پیشنهاد کرده‌اند که ایجاد تاب‌آوری در برابر استرس ممکن است احتمال ابتلا به اختلالات اضطرابی را کاهش دهد. مروری بر تحقیقات گذشته در سال ۲۰۲۰، چندین استراتژی را برجسته کرد که ممکن است به کاهش خطر کمک کنند، مانند:

• ورزش منظم
• تمرین ذهن‌آگاهی
• داشتن یک محیط خانوادگی حمایتی

با این حال، این تحقیق هنوز در مراحل اولیه خود است. سایر راهکارهایی که ممکن است مفید باشند عبارتند از:

• کاهش مصرف کافئین
• حفظ یک رژیم غذایی متعادل و مغذی
• حفظ الگوی خواب منظم
• اجتناب از مصرف الکل، حشیش و سایر مواد مخدر تفریحی
• مشورت با یک متخصص بهداشت قبل از استفاده از داروهای بدون نسخه یا داروهای گیاهی

زندگی با اختلالات اضطرابی

اگر اختلال اضطراب داشته باشم، چگونه می‌توانم از خودم مراقبت کنم؟

در کنار مصرف دارو و مراجعه به روان درمانگر می‌توانید کارهایی انجام دهید که شما را در مسیر بهبود حال‌تان قرار دهد. مراقبت از بدن و روابطتان می‌تواند به حال خوب شما کمک کند. این کارها را بخاطر بسپارید:

• به اندازه کافی بخوابید
• غذاهای سالم بخورید
• یک برنامه روزانه منظم داشته باشید
• هر روز از خانه بیرون بروید
• هر روز ورزش کنید. حتی کمی ورزش، مانند یک پیاده‌روی ۱۵ دقیقه‌ای، می‌تواند کمک کند
• از الکل و مواد مخدر خیابانی دوری کنید
• وقتی احساس عصبی بودن یا ترس می‌کنید با خانواده یا دوستان خود صحبت کنید
• درباره انواع فعالیت‌های گروهی و گروه‌هایی که می‌توانید به آنها بپیوندید، اطلاعات کسب کنید

راهنمای مراجعه به پزشک

چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم؟

اگر موارد زیر را دارید، به روانپزشک (پزشک متخصص اعصاب و روان) مراجعه کنید:

• احساس می‌کنید بیش از حد نگران هستید و این نگرانی در کار، روابط یا سایر بخش‌های زندگی شما اختلال ایجاد می‌کند.
• ترس، نگرانی یا اضطراب شما را ناراحت می‌کند و کنترل آن دشوار است.
• احساس افسردگی می‌کنید، مشکلاتی از جمله مصرف الکل یا مواد مخدر دارید یا علاوه بر اضطراب، سایر نگرانی‌های سلامت روان را نیز دارید.
• فکر می‌کنید اضطراب شما می‌تواند با یک مشکل سلامت جسمی مرتبط باشد.
• افکار یا رفتارهای خودکشی دارید( در این صورت، فوراً به دنبال درمان اورژانسی باشید و در صورت عدم کنترل خود با 123 تماس بگیرید).

نگرانی‌های شما ممکن است به خودی خود از بین نروند و اگر به دنبال کمک نباشید، ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند. قبل از اینکه اضطراب شما بدتر شود، به روانپزشک مراجعه کنید. اگر زود کمک بگیرید، درمان آسان‌تر است.

توصیه‌ای از تیم دارو.کام به شما

اختلالات اضطرابی، جزء آزاردهنده‌ترین و شایع‌ترین اختلالات اعصاب و روان هستند که لحظه‌ای مبتلای خود را رها نمی‌کنند و اجازه لذت بردن حتی جزیی را از مبتلا می‌گیرند.

متاسفانه در متون غیرعلمی گاهی راه‌های اشتباهی برای  کنترل یا درمان اضطراب وجود دارد که نه تنها به مبتلا کمکی نمی‌کنند بلکه باعث حس منفی نسبت به خود و نگاهی سرزنش آمیز می‌شود.

اگر شما یا اطرافیانتان به یک اختلال اضطرابی دچار شده‌اید، بدانید که شما مقصر آن نیستید و این اختلال مثل سایر بیماری‌ها، نیاز به همدلی و صبوری و ثابت قدم بودن در مسیر درمان دارد. با این باور به خود است که می‌توانید از این مرحله سخت عبور کنید.